نوحه خوانی در محضر ولایت سفیانی یا محقر له

ای داد و بی داد . . .اما ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است . . . فردا از آن ماست از 57 تا امروز

به خواب تا رنگ بی مهری نبینی

عفو بین الملل آزادی فوری اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را خواستار شد

سخنرانی رندانه روحانی و اعتراض دانشجویان

فراسوی خبر ... پنجشنبه ۲۵ مهر / زینت میرهاشمی

برای مطالعه اصل خبر به سایت نبرد خلق به آدرس زیر مراجعه شود :

http://www.iran-nabard.com/

سخنرانی رئیس جمهور بی اختیار رژیم در روز چهارشنبه ۲۴ مهر به مناسبت آغاز سال تحصیلی دانشگاه با اعتراض گسترده دانشجویان روبرو گردید. دانشجویان معترض، زندانی شدن همکلاسیهای شان و سخن پراکنی و دروغبافیهای او در مورد انتخابات مجلس ارتجاع را به چالش کشیدند. شعارهای دانشجویان مبنی بر «حراست دانشگاه، شعبه اطلاعات»، «کلاس درس خالیه دانشجو زندانیه»، «کارگر دانشجو، اتحاد اتحاد»، «ایستاده ایم در سنگر، دانشجو و کارگر»، «خوابگاه دخترانه، زندانه زندانه» و ... خط باطلی بر دروغهای انتخاباتی حسن روحانی بر این که؛ دیگر دانشجوی ستاره دار نخواهیم داشت و یا طرح حقوق شهروندی، کشیدند.

دروغهای روحانی همراه با شعر و شعار آنچنان رنگ باخته که همریشان او در خلوت خودشان به ریش او می خندند. حرفهای عوامفریبانه در بخش سوال و جواب مانند: « ۴۰ سال است که ما به جواب قطعی در این باره نرسیده‌ ایم یک عده می ‌گویند تامل سازنده انجام دهیم و یک عده می‌گویند تعامل مستمر ... رسانه ملی باید به صورت مساوی در اختیار همه جناحها و افکار قرار گیرد ... باید فضای آزادی را در جامعه به وجود آورد ... برای رشد و توسعه رابطه و تعامل با دنیا نیاز است» فقط نمایش پیش پرده انتخابات مجلس رژیم بود.

روحانی برای بازار گرمی شوی انتخاباتی و از این صندوق به آن صندوق ولی فقیه رفتن را راه حل مشکلات دانست. وی که گزیده ولی فقیه و بنا به اعتراف خودش بیکاره است، مدعی شد تنها در فضای پر شور انتخابات است که مشکل حل خواهد شد. او به خودش یک مدال هم داد و گفت: «هرکه عاقل ‌تر و فهیم ‌تر است» را برگزینید. یعنی این که او این صفات را داشته تا به سمت رئیس جمهور ولایت فقیه  برگزیده شده است.

اگر حرفهای روحانی در روز چهارشنبه ۲۴ مهر را با حرفهای او در نشست خبری روز دوشنبه ۲۲ مهر جمع ببندیم، تصویر بحران و بن بست درون رژیم همراه با ترس و نگرانی از خیزش دوباره جنبشهای مردمی مانند سال ۹۶ نشان داده می شود.

خواسته های به سطح آمده در کف خیابان که حتا زیر شمشیر سرکوب رژیم همچنان پابرجاست و وجود اعتراضها و اعتصابهای کارگری و جنبشهای احتماعی، گواهی می دهد که حرفهای بی سر و ته روحانی که شبیه یک انشای بدون مکان و زمان است، راه حلی برای غلبه بر بحران نیست.

قیام دی ماه سال ۹۶ که نقطه عطفی در ستیز توده ها با تمامی رژیم در کف خیابان بود، آنچنان روحانی را ترسانده که وی در کنفرانس خبری اش به عنوان «یک طوفان بزرگ» از آن یاد کرده است. وی در سرکوب این جنبش عظیم مردمی به خودش مدال داده و گفت: «ترجیح می دهیم در زمان طوفان به جای حرف زدن، کار کنیم». «کار» او در دوره ریاستش یعنی سرکوب مخالفان و تشویق مردم به تسلیم شدن در مقابل نظام مرتجع ولایت فقیه.

یادمان رفیق مادر عزت غروی

اولدوز و کلاغ ها نوشته صمد بهرنگی