برای تو سرودن همچون سرودن برای ابراست
ابری که می بارد خود را
قطره قطره بر کویرهای پرعطش
سرودن برای توهمچون سرودن برای گرم ترین آفتاب است
که خود را می بخشد به تمامی به کوهساران برفی
تا رودخانه ای بجوشد
و دردره ها سرازیرشود
تا ستاره ای حلول کند
شب درانتظار می ماند
تا گلی بشکوفد
زمین درانتظار می ماند
تا انسانی ، انسان شود
خدا غمگنانه و صبور می اندیشد
و اما دردامن تو
چه بس ستاره ها که حلول کردند
تا شب را کمرنگ تر کنند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر