پاره ئی
مشعلِ هم سایه را
روشن می کنند،
پاره ئی
خاموش.
و این ها مردمِ بی تاریخ اند:
مصداق هایِ ساده یِ خوب و بد،
تاریکی و روشنیِ روزی و شبی
بُریده از زمان،
دو رویِ پاره یِ کاغذی
بی نیاز از برگه یِ دفتری بودن.
پاره ئی
خود
مشعل اند:
تا پایان می سوزند
تا لحظه یِ خاکستر؛
مشعل هایِ غم ناکی که روشن می کنند
فرسخ شماره هایِ راهِ بی انتهایِ زمان را
مشعلِ هم سایه را
روشن می کنند،
پاره ئی
خاموش.
و این ها مردمِ بی تاریخ اند:
مصداق هایِ ساده یِ خوب و بد،
تاریکی و روشنیِ روزی و شبی
بُریده از زمان،
دو رویِ پاره یِ کاغذی
بی نیاز از برگه یِ دفتری بودن.
پاره ئی
خود
مشعل اند:
تا پایان می سوزند
تا لحظه یِ خاکستر؛
مشعل هایِ غم ناکی که روشن می کنند
فرسخ شماره هایِ راهِ بی انتهایِ زمان را
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر