۱۳۹۸ آذر ۹, شنبه
مردم عراق مصمم بر بریدن شاهرگ نفوذ ولایت فقیه
زینت میرهاشمی / فراسوی خبر ... شنبه ۹ آذر
http://jonge-khabar.com/news/articled.php?id=5365
http://jonge-khabar.com/news/articled.php?id=5365
شعله های خشم مردم عراق از کربلا تا نجف، بر کنسولگریهای رژیم ولایت فقیه شعله کشید و لانه ترور و جنایت تروریستهای جمهوری اسلامی را سوزاند. مردم بپاخاسته عراق، پس از اشغال تجاوزگرانه آمریکا در این کشور، از دخالتهای ویرانگر رژِیم ولایت فقیه و حکومت فاسد و وابسته عراق آگاهند و تنفر و اعتراض خود را به دخالتهای رژیم ایران به اشکال مختلف نشان می دهند.
در جریان فوران خشم مردم عراق در چهارشنبه شب ۶ آذر در آتش زدن کنسولگری رژیم در شهر نجف و ادامه کشتار مردم در روز بعد در شهر ناصریه و بغداد، دهها نفر از مردم آزاده عراق به قتل رسیده و صدها تن زخمی شدند. دو روز گذشته از خشونت آمیز ترین روزهای خیزشهای دو ماهه مردم عراق بود. نخست وزیر عراق اوامر سران رژیم ولایت فقیه را برای انتقام گیری از مردمی که به کنسولگری رژیم حمله کرده بودند، اطاعت و مزدوران سرکوبگر را به نجف و ناصریه فرستاد.
دو ماه قبل پاسدار قاسم سلیمانی سراسیمه به بغداد رفت و مانع استعفای عادل عبدالمهدی نخست وزیر عراق شد. قاسم سلیمانی دستور کاربرد حداکثر سرکوب و خشونت برای خواباندن خشم بر حق مردم عراق را صادر کرد. ولی فقیه خروش مردم عراق علیه فساد حاکم را «توطئه» نامید و از کاخ خود فرمان سرکوب مردم عراق را هم صادر کرد.
تداوم حرکت اعتراضی مردم عراق، که منجر به برکناری مزدور جمیل الشمری که برای سرکوب به ناصریه رفته بود تا تصمیم نخست وزیر، عادل عبدالمهدی برای کناره گیری یک تودهنی به قاسم سلیمانی و مزدورانش است.
مقاومت شجاعانه مردم عراق در برابر تجاوزگری رژیم ولایت فقیه و دخالت آن برای حفظ حکومت فاسد عراق، همراه با رویدادهای اعتراضی مردم لبنان و ایستادگی آنها در برابر مزدوران وابسته رژیم ولایت فقیه مانند حزب الله و حزب امل، با قیام گسترده آبان خونین مردم ایران پیوند عمیق دارد. در کانون ستیز هر سه کشور، به ویژه عراق و ایران، دیکتاتوری ولایت فقیه است. دیکتاتوری که برای گسترش دامنه بنیادگرایی اسلامی مرزها را کنار زد، تا جایی که امنیت خود را با ایجاد هلال شیعی از عراق تا لبنان با تروریسم ، مداخله گری با هزینه های کلان به قیمت فقیرکردن مردم ایران، گره زد و امروزه با ابرچالشها در این هلال شیعی گرفتار شده است. از هر طرف زیر تنفر و خشم مردم له می شود. مهم تر این که در همان کانونهای «مقدسی» که جا خوش کرده بود و با راه اندازی راهپیماییهای پرهزینه اربعین، قدرت نمایی می کرد، محاصره شده است.
۱۳۹۸ آذر ۸, جمعه
۱۳۹۸ آذر ۷, پنجشنبه
۱۳۹۸ آذر ۶, چهارشنبه
اعلام جنگ "سردار" شکم برآمده به گُرسنگان
فراسوی خبر... چهارشنبه ۶ آذر /منصور امان /
آنکه عربده کشان از "جنگ" در خیابانهای ایران، "تسویه حساب" و "زدن تیر خلاص" دم می زند، نه آقای نتانیاهو است، نه شاهزاده خالد بن سلمان و نه مستر ترامپ؛ او کسی نیست جُز سرکرده سپاه پاسداران که از یکی از میدانهای شهر تهران در بوق جنگ علیه مردُم ایران می دمد و برای کُشتار بیشتر آنها خط و نشان می کشد. پاسدار کف به دهان با این هدف گیری به گونه ناخواسته، دقیق و هوشمندانه بودن مرزبندی جامعه مُعترض را نشان داده که در هر فُرصتی تکرار می کند: "دُشمن ما همینجاست."
بی پروایی بالاترین مقام نظامی رژیم ولایت فقیه در تاکید بر سرکوب جامعه، رفتن به جنگ آن و نشان دادن دستهای خونین خود در نوع خود کم نظیر است. با این حال این شفافیت عجیب را نمی توان فقط محصول شهوت حرافی آقای حسین سلامی دانست که اغلب به گونه رقت آوری می کوشد مُهملاتش آکادمیک به گوش برسد و اغلب نیز دُچار لغزش کلامی است. بسا بیشتر، سُخنان وی بیان موقعیت مُشخصی است که خیزش آبان، نظام حاکم را به درون آن رانده است.
خیزش جامعه سهمگین و پُرقدرت از سد تدبیرهای اختناق زا و سرکوبگرانه گُذر کرده دستکم در ۲۸ اُستان، ۵۴ شهر و ۲۰۰ نُقطه (به گُفته پایوران حُکومتی) دستگاه حاکم را درهم کوبیده است. آقای سلامی و اربابش امروز بر زمین ناآرامی ایستاده اند که تکانه هایش در چارگوشه کشور برای فرو بردن آنها دهان گُشوده است.
سرکرده نظامی – امنیتی با نگاه خیره به این واقعیت بدون آرایش است که سُخن می گوید. از این رو هدف گردهمایی فرمایشی دوشنبه - برخلاف موارد مُشابه – این بار نمایش مشروعیت یا خرید آن نبود. در شرایط اضطراری که "نظام" در آن بسر می برد، تعیین چنین آماجی اقدامی لوکس به شُمار می آید. از همین رو نیز سُخنگوی حاکمیت، پاسدار سلامی، ماسک ریاکاری و تبلیغاتی "نظام" را به کنار می نهد تا تیر آخر را شلیک کند. او می خواهد مردُم را از طریق اعلام جنگ بترساند، وحشت بپراکند و حرکت آنها را به وسیله تهدید به انتقام گیری مُتوقف کند.
آقای سلامی اما دیر رسیده؛ مردُم ایران مُدتهاست که در جنگ اعلام نشده رژیم ولایت فقیه علیه خود بسر می برند، اعلام علنی آن نه آنها را غافلگیر می کند و نه تغییری در صف بندی موجود اجتماعی می دهد. "نظام" سالهاست که یک جنگ طبقاتی بیرحمانه را علیه جامعه پیش می برد، مردُم را غارت می کند، به گُرسنگی می کشاند، نان را از سُفره و کار را از کارورز می دُزدد.
از دیروز و امروز نیست که اشراف حاکم، سرداران، روحانیون، مُدیران، رووسا، آقازاده ها و دامادها در خونی که از تن جامعه می ریزد، دست می شویند و از اشک ناتوانی فرودستان سیراب می شوند. آبان ۹۸ هم نُقطه آغاز ارتکاب به قتل و شکنجه از سوی دسته ی اشرار آقای سلامی برای پاسداری از این مُناسبات نیست. رجزخوانی جنگی "سردار" شکم برآمده علیه لشکر گُرسنگان فقط چهره "نظام" را عُریان تر و صف بندی جامعه در برابر آن را صیقل بیشتری می زند.
http://www.jonge-khabar.com/news/articled.php?id=5362
۱۳۹۸ آذر ۵, سه‌شنبه
۱۳۹۸ آذر ۴, دوشنبه
این هنوز از نتایج سحر است
فراسوی خبر... دوشنبه ۴ آذر /منصور امان /منبع وبسایت های ایران نبرد و جنگ خبر
حاکمان ج.ا خود را به خواب زده اند و با تمام وُجود مایلند از آنچه که بر سرشان می آید، بی خبر بمانند. این ژست را می توان از بیهوده گویی علیه اعتراضات و مُعترضان و تبلیغات تکراری دستگاه های تحت امر آنها دریافت.
آنها خیزش جامعه را محصول توطئه آمریکا، اسراییل و عربستان معرفی می کنند، به یکدیگر به مناسبت پایان یافتن اعتراضها تبریک می گویند، شکست "دُشمن" را جار می زنند و به خودستایی به دلیل توانایی و مهارت در این امر می پردازند.
این واقعیت که رژیم حاکم در برخورد ضد تبلیغاتی با اعتراضها و جنبشهای مردُم، خود را تکرار می کند، نُکته تازه ای نیست. در برخورد به خیزشهای ۸۸ و ۸۹، "نظام" به همین عبارتها، استدلالها و ارزیابی توسُل می جست. چند سال بعد، در جریان اعتراضهای دی ماه ۹۶، همین کلیشه ها بود که دست افزار آن را تشکیل می داد. حاکمیت در جنگ علیه اعتراضهای صنفی یا سیاسی محدود یا سراسری یا پیگرد فعالان سیاسی و مدنی نیز از این خوراک نظری تغذیه کرده است. تنها تفاوُتی که می توان برای دوره های گوناگون مصرف و بازمصرف محورهای یاد شده سُراغ گرفت، ناموثرتر و باورناپذیرتر شدن شان از یک دوره تا دوره دیگر است.
با خیزش ۹۸ اما آنچه که در گذشته سپر دفاعی حاکمیت به شُمار می رفت و نیروهای آن را انسجام می داد، امروز فقط نقش یک عایق برای پوشاندن التهاب و از هم پاشیدگی راس و بدنه را ایفا می کند. با این حال حتی رنگ و روغن سنگین ژست مصنوعی تسلُط به اوضاع هم نمی تواند مانع بیرون زدن بُهت و وحشتی شود که زیر پوست رژیم ولایت فقیه آماس کرده است. در همان لحظه ای که این سرکرده سپاه پاسداران یا آن پایور دولتی برای مردُم رجز می خواند و نمایش اعتماد به نفس می دهد، بُغض سرنگونی نیز راه گلویش را می بندد و ناله "جنگ جهانی"، "عملیات کربلای ۴"، "فُروغ جاویدان ۲"ُ، "جنگ شهری" و سرآخر "نجات یافتن توسُط خُدا" سر می دهد.
سرگشتگی حاکمان ج.ا فهم پذیر است؛ خیزش ۹۸ از نظر عُمق و شدت، پُردامنه ترین حرکتی است که ایران از هنگام قیام ۵۷ شاهد آن بوده و تمامی شواهد بیانگر آن است که این هنوز پایان زنجیره قطع نشدنی خیزشهایی نیست که هر بار با قُدرت بیشتر و سمتگیری بی واسطه تری خود را در صحنه سیاسی - اجتماعی کشور تثبیت می کند.
رژیم ولایت فقیه در برابر یک چالش عظیم قرار گرفته و برخورد آن در هفته گذشته به روشنی نشان داد که برای رویارویی و مُدیریت آن به هیچ وجه مُجهز نیست. به میدان آوردن ساز و برگ نظامی در برابر شهروندان بی سلاح، آخرین برگی است که حاکمیت علیه جامعه روی میز می گذارد و این افلاس را مردُمی که او را به این نُقطه کشانده اند، زودتر و بهتر از هر کسی درک می کنند.
به همین صورت قطع اینترنت نیز نشانی از آمادگی و توانایی کشمکش با جامعه مُعترض ندارد. به گفته منابع حُکومتی، راهکار مزبور فقط در کمتر از یکهفته یک ونیم میلیارد دُلار خسارت به بار آورده و این مُستقل از هزینه روانی و اجتماعی این امر به ویژه نزد طبقه مُمتاز و حامیان رژیم حاکم است. "نظام" آب طشت حمام را با بچه داخل آن دور ریخته و این نیز جُز از بی چارگی و رسیدن به انتهای راه نشان ندارد.
آتشفشان قیام علیه رژیم استبدادی - مذهبی و نظم ستمکارانه اش فعال شده است و به تناوُب با قُدرت بیشتر و گُدازه سوزانده تر به بیرون می توفد. لحظه انفجار بُزُرگ نزدیک و نزدیک تر می شود.
آنها خیزش جامعه را محصول توطئه آمریکا، اسراییل و عربستان معرفی می کنند، به یکدیگر به مناسبت پایان یافتن اعتراضها تبریک می گویند، شکست "دُشمن" را جار می زنند و به خودستایی به دلیل توانایی و مهارت در این امر می پردازند.
این واقعیت که رژیم حاکم در برخورد ضد تبلیغاتی با اعتراضها و جنبشهای مردُم، خود را تکرار می کند، نُکته تازه ای نیست. در برخورد به خیزشهای ۸۸ و ۸۹، "نظام" به همین عبارتها، استدلالها و ارزیابی توسُل می جست. چند سال بعد، در جریان اعتراضهای دی ماه ۹۶، همین کلیشه ها بود که دست افزار آن را تشکیل می داد. حاکمیت در جنگ علیه اعتراضهای صنفی یا سیاسی محدود یا سراسری یا پیگرد فعالان سیاسی و مدنی نیز از این خوراک نظری تغذیه کرده است. تنها تفاوُتی که می توان برای دوره های گوناگون مصرف و بازمصرف محورهای یاد شده سُراغ گرفت، ناموثرتر و باورناپذیرتر شدن شان از یک دوره تا دوره دیگر است.
با خیزش ۹۸ اما آنچه که در گذشته سپر دفاعی حاکمیت به شُمار می رفت و نیروهای آن را انسجام می داد، امروز فقط نقش یک عایق برای پوشاندن التهاب و از هم پاشیدگی راس و بدنه را ایفا می کند. با این حال حتی رنگ و روغن سنگین ژست مصنوعی تسلُط به اوضاع هم نمی تواند مانع بیرون زدن بُهت و وحشتی شود که زیر پوست رژیم ولایت فقیه آماس کرده است. در همان لحظه ای که این سرکرده سپاه پاسداران یا آن پایور دولتی برای مردُم رجز می خواند و نمایش اعتماد به نفس می دهد، بُغض سرنگونی نیز راه گلویش را می بندد و ناله "جنگ جهانی"، "عملیات کربلای ۴"، "فُروغ جاویدان ۲"ُ، "جنگ شهری" و سرآخر "نجات یافتن توسُط خُدا" سر می دهد.
سرگشتگی حاکمان ج.ا فهم پذیر است؛ خیزش ۹۸ از نظر عُمق و شدت، پُردامنه ترین حرکتی است که ایران از هنگام قیام ۵۷ شاهد آن بوده و تمامی شواهد بیانگر آن است که این هنوز پایان زنجیره قطع نشدنی خیزشهایی نیست که هر بار با قُدرت بیشتر و سمتگیری بی واسطه تری خود را در صحنه سیاسی - اجتماعی کشور تثبیت می کند.
رژیم ولایت فقیه در برابر یک چالش عظیم قرار گرفته و برخورد آن در هفته گذشته به روشنی نشان داد که برای رویارویی و مُدیریت آن به هیچ وجه مُجهز نیست. به میدان آوردن ساز و برگ نظامی در برابر شهروندان بی سلاح، آخرین برگی است که حاکمیت علیه جامعه روی میز می گذارد و این افلاس را مردُمی که او را به این نُقطه کشانده اند، زودتر و بهتر از هر کسی درک می کنند.
به همین صورت قطع اینترنت نیز نشانی از آمادگی و توانایی کشمکش با جامعه مُعترض ندارد. به گفته منابع حُکومتی، راهکار مزبور فقط در کمتر از یکهفته یک ونیم میلیارد دُلار خسارت به بار آورده و این مُستقل از هزینه روانی و اجتماعی این امر به ویژه نزد طبقه مُمتاز و حامیان رژیم حاکم است. "نظام" آب طشت حمام را با بچه داخل آن دور ریخته و این نیز جُز از بی چارگی و رسیدن به انتهای راه نشان ندارد.
آتشفشان قیام علیه رژیم استبدادی - مذهبی و نظم ستمکارانه اش فعال شده است و به تناوُب با قُدرت بیشتر و گُدازه سوزانده تر به بیرون می توفد. لحظه انفجار بُزُرگ نزدیک و نزدیک تر می شود.
۱۳۹۸ آذر ۳, یکشنبه
۱۳۹۸ آذر ۲, شنبه
۱۳۹۸ آذر ۱, جمعه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
واکسن؛ خامنه ای چطور پُشت مُجریان فرمانش را خالی کرد
منصور امان / فراسوی خبر... پنجشنبه ۲۸ مرداد منبع: پایگاه اینترنتی ایران نبرد و جنگ خبر http://www.jonge-khabar.com/news/articled.php?id=5...
