ازبینانگذاران و تئوریسین های جنبش فدائی و جنبش کمونیستی ایرانرفیق جزنی از نظر سطح فکر و نحوۀ رفتار در داخل زندان با سایر زندانیان تفاوت فاحش داشت که او را از سایر متمایز ساخته است. رفیق جزنی، اکثر اوقات خود را صرف نقاشی و مطالعه در داخل کتابخانه زندان می نمود. نقاشی های رفیق جزنی، اکثراً بدون مدل و از قدرت تخیل الهام گرفته است و در پوشش ظاهری ساده و دارای ایده های ردیکال و بر مبنای ایده ای انقلابی است.یکی از نقاشی ها، تابلوئی است که به دار زدن منصور حلاج و آنطور که به نظر می رسد به منظور بوجود آوردن منظره ای که بازتابِ شعر زیر باشد.
« منصوروار اگر ببرندم پای دار، مردانه جان دهم که جهان پایدار نیست» .رفیق فدایی، بیژن جزنی، بعد از سال 1342، با عده ای دیگر یاران فدایی،گروهی تشکیل دادند که در سال 46، ضربه خورد و رفیق جزنی دستگیر شدند، بقایای این گروه، صفایی فراهانی، صفاری آشتیانی، حمید اشرف، غفور حسن پور، اسکندر صادقی نژاد، به سازماندهی گروه مذبور پرداختند و در سال 49، عملیات سیاهکل کار این گروه بود که به گروه جنگل، گروه یک یا گروه سیاهکل معروفند. وی بمثابه ی یکی از بنیانگذاران جنبش فدایی، علیرغم هم دوره بودن با رفیق مسعود احمد زاده، یک نسل پیش از اوست که بدلیل تجربه ی تلاش و فعالیتِ طولانی، از عنفوان جوانی، در مبارزات صنفی کارگران، به رابطه ی دیالکتیکی تاکتیک های قهرآمیز با تاکتیک های مسالمت آمیز توده ها که از اصول مارکسیسم است، علیه استبداد مطلقه شاه، اشاره نمودند. رفیق جزنی، به حق تنها روشنفکر زمانِ خود و جنبش کمونیستی ایران بودند که خطر نفوذ روحانیت و افراط گرایان مذهبی را به همگان گوشزد کردند. اندیشه ی سُرخش روشنایی بخشِ راهِ فعالان جنبش فدایی و کمونیستی میهنمان است. رفیق تنها شخصیت سیاسی است که دقیقا به خطر "خمینی" اشاره کردند.
گزارش معاینۀ تن تیرباران شده رفیق جزنی نشان می داد که مردی در حدود 35 سال که در معاینه جای آثار خفگی و مسمومیت ندارد سوراخ های ورودی دو گلوله یکی روی ابروی چپ به قطر حدود یک سانتی متر و دیگری در حدود 2 سانتی متر بالاتر از ابروی چپ به قطر در حدود یک و پنج دهمِ سانتی متر مشاهده می شود. گلوله ها در مغز اصابت و فاقد سوراخ خروجی می باشند که از حفره های ورودی گلوله ها مایع مغز همراه با خونابه خارج می گردد. استخوان جمجمه در این قسمت سوراخ توأم با خرد شدگی است.
آثار و تألیفات رفیق فدائی بیژن جزنی که در هنگام زندان و تحت شکنجه و حبس نوشته شده اند عبارتند از:
جمع‌بندی مبارزات سی ساله اخیر در ایران
پیشاهنگ انقلاب و رهبری خلق
رابطهٔ جنبش انقلابی مسلحانه با خلق «رابطه پیشاهنگ با توده»
دربارهٔ آگاهی و خودانگیختگی
دربارهٔ مارکسیسم انقلابی و مارکسیسم بورژوازی
دربارهٔ روانشناسی اجتماعی
مسائل جنبش ضداستعماری و آزادی‌بخش خلق ایران و عمده‌ترین وظایف کمونیست‌های ایران درشرایط کنونی
مبرم‌ترین مسائل جنبش انقلابی ما در لحظه کنونی
حزب طبقه کارگر ایران
مشی سیاسی و کار توده‌ای
وحدت و نقش استراتژیک چریک‌های فدائی خلق
طرح جامعه‌شناسی و مبانی استراتژیک جنبش انقلابی ایران
چگونه مبارزه مسلحانه توده‌ای می‌شود
نامه‌ای از زندان
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر