زینت میرهاشمی / فراسوی خبر ... یکشنبه ۱۷ فروردین / منتشر شده در وب سایتهای ایران نبرد و جنگ خبر
http://www.iran-nabard.com/
فرار و شورش از زندانهای جمهوری اسلامی که از زندان پارسیلون خرم آباد در ۲۹ اسفند آغاز و به زندانهای دیگر در شهرهای تهران، شیراز، همدان، الیگودرز، همدان و دو زندان سپیدار و شیبان اهواز کشیده شد، شورشی مشروع برای زنده ماندن در برابر شیوع گسترده ویروس کرونا است.
شورش زندانیان بعد از عفو تعدادی از زندانیان توسط خلیفه ارتجاع آغاز شد. عفو تبعیض آمیز زندانیان تبدیل به موجی از تنفر در میان زندانیان و تصمیم آنان به شورش شد.
خبر همه گیری گسترده ویروس کوید ۱۹، پنهانکاری و بی کفایتی رژیم در مدیریت بحران ناشی از این بیماری، زندانیان را در دو راهی فرار یا مرگ قرار داده است. به ویژه این که وضعیت غیر بهداشتی در زندانها، فقدان امکانات بهداشتی و پزشکی، عدم شرایط در جلوگیری از نفوذ ویروس، کمبود جا و شمار بالای جمعیت در مکانهایی بسته و بی اهمیت بودن جان یک زندانی برای رژیم از عواملی است که یک زندانی با تمامی خطرات احتمالی را با تصمیم فرار روبرو می کند.
سرکوب و کشتار زندانیان در هنگام فرار، دستگیری و کشتن زیر شکنجه زندانیان محکوم است. کشتار زندانیان توسط رژیم زخم خورده همچنان ادامه دارد. تعدادی از زندانیان در زندانهای سپیدار و شیبان در اهواز، از جمله محرومترین زندانیان توسط شلیک مستقیم مزدوران رژیم جانشان را از دست دادند. کشتن زندانیان بی دفاع با شلیک مستقیم یعنی قتل عمد زندانی. در سرکوب شورش زندانیان، تا کنون ۱۲ نفر زخمی و ۷ زندانی به قتل رسیده و یک نوجوان زندانی به نام دانیال زین العابدینی زیر شکنجه به قتل رسیده است.
خودداری رژیم از آزاد کردن زندانیان سیاسی، یا حداقل دادن مرخصی، با توجه به شیوع گسترده ویروس کوید ۱۹ ، تبدیل زندان به قتلگاه زندانیان بی دفاع است. وضعیت غیر بهداشتی و عدم دسترسی به پزشک و دارو یکی از مشکلات زندانیان سیاسی قبل از ویروس مرگبار کرونا همواره بوده است. رژیم زندانیان سیاسی بیمار را از دسترسی به پزشک و درمان تحریم کرده است. بارها زندانیان در اعتراض به این تحریم دست به اعتصاب غذا زده اند. مخلوط کردن زندانیان سیاسی با زندانیان عادی، به عنوان شکنجه زندانی سیاسی محسوب شده و جان زندانی را در برابر خطر مرگ قرار می دهند. در شرایط قبل از کرونا، حذف یک زندانی سیاسی با اعتصاب، خودکش کردن، کشتن زیر شکنجه، اعدام و... برای رژیم امری عادی و فرصت بود. حال می توان حدس زد که کرونا می تواند بهانه ای برای کشتار زندانیان باشد. اما این کرونا نیست که مسئول مرگ زندانیان است بلکه این قتل عمد و سازمان یافته از طرف رژیم در زندانها است.
عبدالله طباطبایی بی دادستان کل استان اردبیل در دیدار از زندان اردبیل خطاب به زندانی سیاسی گفت: «نفس کشیدن زندانیان امنیتی و سیاسی نیز حرام است چه برسد به مرخصی آنها». حرف این جنایتکار تاییدی بر قصد رژیم برای کشتن زندانیان سیاسی به بهانه کرونا است.
http://www.iran-nabard.com/
فرار و شورش از زندانهای جمهوری اسلامی که از زندان پارسیلون خرم آباد در ۲۹ اسفند آغاز و به زندانهای دیگر در شهرهای تهران، شیراز، همدان، الیگودرز، همدان و دو زندان سپیدار و شیبان اهواز کشیده شد، شورشی مشروع برای زنده ماندن در برابر شیوع گسترده ویروس کرونا است.
شورش زندانیان بعد از عفو تعدادی از زندانیان توسط خلیفه ارتجاع آغاز شد. عفو تبعیض آمیز زندانیان تبدیل به موجی از تنفر در میان زندانیان و تصمیم آنان به شورش شد.
خبر همه گیری گسترده ویروس کوید ۱۹، پنهانکاری و بی کفایتی رژیم در مدیریت بحران ناشی از این بیماری، زندانیان را در دو راهی فرار یا مرگ قرار داده است. به ویژه این که وضعیت غیر بهداشتی در زندانها، فقدان امکانات بهداشتی و پزشکی، عدم شرایط در جلوگیری از نفوذ ویروس، کمبود جا و شمار بالای جمعیت در مکانهایی بسته و بی اهمیت بودن جان یک زندانی برای رژیم از عواملی است که یک زندانی با تمامی خطرات احتمالی را با تصمیم فرار روبرو می کند.
سرکوب و کشتار زندانیان در هنگام فرار، دستگیری و کشتن زیر شکنجه زندانیان محکوم است. کشتار زندانیان توسط رژیم زخم خورده همچنان ادامه دارد. تعدادی از زندانیان در زندانهای سپیدار و شیبان در اهواز، از جمله محرومترین زندانیان توسط شلیک مستقیم مزدوران رژیم جانشان را از دست دادند. کشتن زندانیان بی دفاع با شلیک مستقیم یعنی قتل عمد زندانی. در سرکوب شورش زندانیان، تا کنون ۱۲ نفر زخمی و ۷ زندانی به قتل رسیده و یک نوجوان زندانی به نام دانیال زین العابدینی زیر شکنجه به قتل رسیده است.
خودداری رژیم از آزاد کردن زندانیان سیاسی، یا حداقل دادن مرخصی، با توجه به شیوع گسترده ویروس کوید ۱۹ ، تبدیل زندان به قتلگاه زندانیان بی دفاع است. وضعیت غیر بهداشتی و عدم دسترسی به پزشک و دارو یکی از مشکلات زندانیان سیاسی قبل از ویروس مرگبار کرونا همواره بوده است. رژیم زندانیان سیاسی بیمار را از دسترسی به پزشک و درمان تحریم کرده است. بارها زندانیان در اعتراض به این تحریم دست به اعتصاب غذا زده اند. مخلوط کردن زندانیان سیاسی با زندانیان عادی، به عنوان شکنجه زندانی سیاسی محسوب شده و جان زندانی را در برابر خطر مرگ قرار می دهند. در شرایط قبل از کرونا، حذف یک زندانی سیاسی با اعتصاب، خودکش کردن، کشتن زیر شکنجه، اعدام و... برای رژیم امری عادی و فرصت بود. حال می توان حدس زد که کرونا می تواند بهانه ای برای کشتار زندانیان باشد. اما این کرونا نیست که مسئول مرگ زندانیان است بلکه این قتل عمد و سازمان یافته از طرف رژیم در زندانها است.
عبدالله طباطبایی بی دادستان کل استان اردبیل در دیدار از زندان اردبیل خطاب به زندانی سیاسی گفت: «نفس کشیدن زندانیان امنیتی و سیاسی نیز حرام است چه برسد به مرخصی آنها». حرف این جنایتکار تاییدی بر قصد رژیم برای کشتن زندانیان سیاسی به بهانه کرونا است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر